പ്രതീക്ഷ

ശാന്തമായ സമുദ്രത്തില്‍ ,

ഏകാന്തമായ തുരുത്തില്‍, 

സന്ധ്യയാവുമ്പോള്‍ ,

തിരകളുടെ 

റിലേ മത്സരത്തിലെ ബാറ്റണ്‍ പോലെ 

ഞാനാഞ്ഞെറിഞ്ഞ സന്ദേശക്കുപ്പി 

പ്രഭാതത്തിന്റെ  മറുതീരത്തില്‍ 

 ആദ്യമുണരുന്ന മുക്കുവന്‍റെ 

വലയില്‍ കുടുങ്ങുമോ ?

നിരാശ

ഒരുറുമ്പിനെപ്പോലും നോവിക്കാനാവുന്നില്ല 

ഒരില പോലുമനക്കാനും 

അത്രമേല്‍ ഹതാശനായി 

വാക്കുകളെക്കൊണ്ടു കല്ലെടുപ്പിക്കുന്ന 

എനിക്ക് 

പ്രകൃതീയം

നിസ്വാര്‍ത്ഥനാവുക;

തറയില്‍ വീണ പഞ്ചസാര

-ത്തരി മണത്താദ്യമെത്തുന്ന

ഉറുമ്പിനെപ്പോലെ.

ഫോട്ടോട്രോഫ്

വാക്കിന്റെ വെളിച്ചമിനിയുമെത്താത്ത

വനാന്തരങ്ങളിൽ മൂപ്പെത്തിനിൽക്കുന്നൂ

പൂക്കാൻ കൊതിച്ച് , കുതിച്ച് , കിതച്ച് 

മനസ്സിൽ കുരുത്ത ചില ചിന്തകൾ , വേദനകൾ

ജനറേഷന്‍ ഗ്യാപ്പ്

മണ്മറഞ്ഞിരിക്കുന്നൂ 

കുപ്പിവെള്ളം കുടിക്കാത്ത 

കുട്ടികള്‍.

കണ്‍തുറക്കുന്നൂ 

കിണറുകാണാത്ത 

കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ 

ഈയാംപാറ്റകള്‍

  കരിന്തിരി കത്തി കെടുവാന്‍ വെമ്പുന്ന 

വിളക്കിനു ചുറ്റും പ്രദക്ഷിണം വെയ്ക്കുന്നു 

വെളിച്ചം  മാത്രമാണന്നമെന്നപോല്‍ 

വികലവൃത്തങ്ങളിലീയാംപാറ്റകള്‍!  

എവിടെയായിരുന്നിരിക്കാമിത്രയും കാല- 

മിവ , കരുണയായ്‌ മഴ കിനിയുന്നതും നോക്കി  

കൂരിരുള് മൂടിയ മണ്ണിന്‍റെ മാറില്‍  , 

പരസ്പരം ചിറകുരുമ്മി കാത്തിരുന്നത് ?

ഒരു വിനാഴിക പോലുമേറാത്തത്രയും 

ചെറിയതാണിവയുടെ  ജീവിതമെങ്കിലും 

നിയതിതന്‍ സത്യപ്രവാചകരാവുന്നുവോ 

ഉയിരറ്റുവീഴുമീപ്പാവ,മീയാംപാറ്റകള്‍ ?